کاوش موضوع آنتی بادی

پادتن یا آنتی‌کور (به فرانسوی: anticorps) یا آنتی‌بادی (به انگلیسی: antibody) نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی بدن، در پاسخ به حضور پادگِن خاصی، تولید می‌شود و در خون به گردش درمی‌آید یا در محل تولید باقی می‌ماند تا به پادگن (معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک مادهٔ غذایی است) حمله‌ور شود و آن را بی‌زیان سازد. هر پادتن یک پادگن ویژهٔ را هدف خود تشخیص می‌دهد. پادتن‌ها از یاخته‌های خوناب ترشح می‌شوند و به ایمنی مزاجی مربوط است. پس از برخورد لنفوسیت B با پادگن خاص خود، تقسیم شده و یاخته B خاطره و یاخته خوناب به وجود می‌آورند. یاخته‌های خاطره همواره در کمین هستند تا در صورت برخورد مجدد با همان پادگن با سرعت بیشتری تقسیم شوند. یاخته‌های خوناب گیرنده پادگنی ندارند و وظیفهٔ آن‌ها تولید پادتن است و دارای شبکه درمیان‌یاخته‌ای زبر و دستگاه گلژی گسترده هستند. پادتن‌ها به صورت فعال تولید می‌شوند و به خون ریخته می‌شوند. پادتن در خون محلول است به همین خاطر به این ایمنی مزاجی گفته می‌شود. (مایعات بدن شامل خون، تنابه و مایع میان‌بافتی) پادتن‌ها گیرنده پادگنی مشابه لنفوسیت B و B خاطره دارند که مکمل پادگن است. پادتن پادگن را از بین نمی‌برد، بلکه آن را خنثی می‌کند. در ساده‌ترین روش به پادگن می‌چسبد و مانع از اتصالش به یاخته میزبان می‌شود. در این حالت علاوه بر غیرفعال کردن پادگن، عمل بیگانه‌خواری و درشت‌خواری را نیز راحت می‌کند. پادتن‌ها در ایجاد آسم و حساسیت و خودایمنی نقش دارند؛ یعنی تولید نابه‌جا و نامناسب آن‌ها باعث ایجاد این بیماری‌ها می‌شود. البته این گفته نباید به‌طور اشتباه برداشت شود. اگر پادتن‌ها نباشند خیلی از بیماری‌ها انسان را از پا درمی‌آورند. پادتن در مبارزه با یاخته‌های سرطانی و پیوندی نقش کمتری دارد.... بیشتر در ویکی پدیا